Ponieważ obowiązek oferowania PPK został nałożony
nie tylko na podmioty, które zatrudniają osoby fizyczne
na podstawie umowy o pracę w rozumieniu przepisów
Kodeksu pracy. Ten obowiązek dotyczy również podmiotów
zatrudniających osoby wykonujące pracę nakładczą,
a także osoby zatrudnione na podstawie innych przepisów
niż Kodeks pracy: Prawa spółdzielczego i Kodeksu
cywilnego.
Tak. W PPK jest stosowana zasada domyślnego wyboru
sposobu inwestowania środków najlepiej dostosowanego
do wieku pracownika: pod względem poziomu ryzyka
inwestycyjnego, a także okresu, jaki pozostał pracownikowi
do osiągnięcia 60 lat. To dostosowanie jest realizowane
poprzez otwarcie rachunku uczestnika PPK w odpowiednim
funduszu zdefiniowanej daty. Pracownik na
własny wniosek będzie mógł wybrać fundusz zdefiniowanej
daty o niższym lub wyższym ryzyku inwestycyjnym.
W takim przypadku będzie musiał oświadczyć, że podejmuje
w pełni świadomą decyzję.
Nie zawsze. Większość oświadczeń woli jest składana
przez pracownika w formie elektronicznej bezpośrednio
do instytucji finansowej, jednak niektóre dyspozycje
muszą być składane w formie pisemnej. Część z nich jest
przekazywana do pracodawcy (np. deklaracja rezygnacji
z PPK, wniosek o ponowne dokonywanie wpłat), a inne
bezpośrednio do instytucji finansowej (np. wskazanie
osób uprawnionych do środków gromadzonych w PPK
w przypadku śmierci pracownika).
Pracodawca będzie musiał ponieść dodatkowo koszty
dostosowania systemu kadrowo-płacowego do obsługi
PPK, a także koszty związane z obsługą administracyjną
Planu.
Nie. Opłata za zarządzanie środkami, a także inne opłaty
konieczne do prawidłowego funkcjonowania funduszy
zdefiniowanej daty, są pobierane bezpośredniego z aktywów
funduszu. W związku z tym wszystkie koszty są
ponoszone przez uczestników PPK.
do góry